UID: 25765

ตั้งแต่องค์ประชุมคณะกรรมการค่าจ้าง หรือบอร์ดค่าจ้างที่มาจาก 3 ฝ่าย รัฐบาล-นายจ้าง-ลูกจ้าง ฝ่ายละ 5 ค

วันนี้ (4 ส.ค.2566) เฟซบุ๊กตำรวจสอบสวนกลาง (CIB) ตำรวจสอบสวนกลาง CIB เผยแพร่ข้อมูลว่า ขณะนี้ตรวจพบแอ

ตั้งแต่องค์ประชุมคณะกรรมการค่าจ้าง หรือบอร์ดค่าจ้างที่มาจาก 3 ฝ่าย รัฐบาล-นายจ้าง-ลูกจ้าง ฝ่ายละ 5 คน ที่ต้องมีไม่ต่ำกว่า 2 ใน 3 หรือ 10 คน จึงจะครบองค์ประชุม ทั้งในการประชุม 16 ก.ย. ที่ฝ่ายนายจ้าง 5 คน พร้อมใจกันลาประชุม และ 20 ก.ย.ฝ่ายรัฐบาล 4 คน และตัวแทนลูกจ้าง 2 คนขาดประชุมอีก ต้องเลื่อนเป็น 24 ก.ย. แต่สุดท้าย ตัวแทนแบงก์ชาติในฝ่ายรัฐบาล จะเกษียณอายุราชการในวันที่ 30 ก.ย. ต้องรอให้มีการแต่งตั้งคนใหม่ก่อน ทำให้การประชุม 24 ก.ย. ต้องแท้งอีก ทำให้ นายพิพัฒน์ รัชกิจประการ รมว.แรงงาน ต้องออกโรงมาขอโทษ ที่ไม่สามารถทำให้เกิด “ฝันที่เป็นจริง” ได้ นอกจากเป็นความตั้งใจ หรือมีนัยอย่างอื่นเคลือบแฝงอยู่ อย่างที่ตัวแทนฝ่ายนายจ้าง นายธนิต โสรัตน์ รองประธานสภาองค์การนายจ้าง ผู้ประกอบการค้าและอุตสาหกรรมไทย ผ่านบทความ ประชุมค่าจ้างขั้นต่ำรอบ 2 ล่ม องค์ประชุมไม่ครบ และภาวะการเมืองบงการปรับค่าจ้างขั้นต่ำ ระเบิดเวลาผลกระทบเศรษฐกิจไทยในอนาคต ตีพิมพ์เผยแพร่ในหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง ระบุว่า เป็นปรากฏการณ์ภาคการเว็บ แจกเครดิตฟรี 88account สำหรับ ทดลอง เล่น sbobet ฟรีเมือง ที่เข้าครอบงำเพื่อปรับค่าจ้างขั้นต่ำวันละ 400 บาท ให้เป็นไปตามที่พรรคการเมืองได้หาเสียงไว้ก่อนการเลือกตั้ง โดยไม่สนใจภาวะเศรษฐกิจที่กำลังอ่อนแอ และความจริงแล้ว การปรับอัตราค่าจ้างมีกลไก “ไตรภาคี” หรือบอร์ดค่าจ้างเป็นผู้พิจารณาดำเนินการอยู่แล้ว แต่ในปี พ.ศ.2567 กลับมีการปรับค่าจ้างก่อนหน้านี้แล้วถึง 2 ครั้ง ครั้งแรก คือ 1 ม.ค.2567 ปรับค่าแรงเป็น 17 อัตราทั่วประเทศ ระหว่าง วันละ 330-370 บาท ต่อมาครั้งที่ 2 วันที่ 12 เม.ย.2567 ปรับค่าจ้างเป็นวันละ 400 บาท เฉพาะโรงแรมที่มีลูกจ้างไม่เกิน 50 คนขึ้นไป ใน 10 จังหวัดท่องเที่ยวเป็นการนำร่อง ทั้งยังระบุว่าช่วงที่ผ่านมา มีความพยายามทุกวิถีทางที่จะปรับค่าจ้างแบบก้าวกระโดด โดยใช้คะแนนโหวตในคณะกรรมการค่าจ้าง เพื่อแก้ไขสูตรคำนวณค่าจ้างเป็นตัวขับเคลื่อน ตั้งแต่ หากภาคการเมืองสามารถหาเสียงโดยชูนโยบายขึ้นค่าจ้างสูงแบบเกทับบลัฟแหลกกัน เพื่อหวังผลคะแนนเสียงจากกลุ่มแรงงาน เมื่อชนะเลือกตั้ง ได้เป็นรัฐบาลบริหารประเทศ แล้วนำการปรับขึ้นค่าจ้างดังกล่าวไปใช้เป็นนโยบายปฏิบัติ อาจจะตอบโจทย์แรงงานได้ในระยะแรก เพราะทำให้มีรายได้สูงขึ้น แต่ในระยะยาว ไม่ได้เป็นปัจจัยเดียวสำหรับการขยายตัวทางเศรษฐกิจหรือทำให้ตัวเลขจีดีพี ของประเทศให้เพิ่มขึ้น เพราะไทยเป็นประเทศส่งออกเข้มข้น 1 ใน 3 ของจำนวนแรงงานอยู่ในภาคเกษตรกรรม ขณะที่ภาคอุตสาหกรรมการผลิต 3 ใน 4 เป็นแรงงานเข้มข้นเช่นกัน บทสรุปของผู้ประกอบการ คือหวังการยกระดับเศรษฐกิจและรายได้ของแรงงานโดยภาคการเมือง เข้าบงการกดดันให้ปรับขึ้นค่าจ้างในอัตราที่สูงนั้น หากทำได้ง่ายๆ หลายๆ ประเทศคงทำกันไปหมดแล้ว เรื่องค่าแรงขั้นต่ำและแนวทางแก้ไข จึงยังคงเป็นปัญหาคาราคาซังไม่จบไม่สิ้น จนกระทั่งทุกวันนี้ วิเคราะห์ : ประจักษ์ มะวงศ์สา บรรณาธิการอาวุโส

วันนี้ (6 ก.ย.2565) ศาลอาญานัดฟังคำสั่งในคำร้องขอปล่อยชั่วคราวผู้ต้องหาคดีล่วงละเมิดดาราสาว หลังจากท