TEHERAN— PemerintahIran meluncurkan lini produksi
ดาวอังคารเป็นที่อยู่ของภูเขาที่มีขนาดใหญ่ที่สุสุมหัว ล้ม โต๊ะดในระบบสุริยะ ชื่อว่า “เขาโอลิมปัส” สูงถึง 21.9 กิโลเมตร หรือ 2.5 เท่าของความสูงของยอดเขาเอเวอเรสต์จากระดับน้ำทะเลปานกลาง ค้นพบเป็นครั้งแรกเมื่อ
กรณีกรมทรัพยากรธรณี เตรียมประกาศขึ้นทะเบียน "แหล่งหอยขมแม่เมาะ" 13 ล้านปี จ.ลำปาง เป็นแหล่งซากดึกดำบรรพ์แห่งที่ 24 เนื่องจากมีคุณสมบัติโดดเด่น พบเป็นหอยน้ำจืดสกุล Bellamya ในชั้นหนา 12 เมตร กว้าง 90 เ
ดาวอังคารเป็นที่อยู่ของภูเขาที่มีขนาดใหญ่ที่สุสุมหัว ล้ม โต๊ะดในระบบสุริยะ ชื่อว่า “เขาโอลิมปัส” สูงถึง 21.9 กิโลเมตร หรือ 2.5 เท่าของความสูงของยอดเขาเอเวอเรสต์จากระดับน้ำทะเลปานกลาง ค้นพบเป็นครั้งแรกเมื่อปี 1971 โดยยานมาริเนอร์ 9 ขององค์การนาซา นับแต่การค้นพบดังกล่าว เขาโอลิมปัสก็เป็นหนึ่งในจุดสนใจของนักวิทยาศาสตร์มาตลอด ไม่ว่าจะเป็นการใช้ยานโคจรดาวอังคารอย่างยานมาร์ส เอ็กซ์เพรส ในการสำรวจพื้นที่รอบ ๆ เขา ไปจนถึงการวิเคราะห์ว่าภูเขาโอลิมปัสมีลักษณะเป็นอย่างไรในอดีต เมื่อดาวอังคารเพิ่งถือกำเนิดเกิดได้ไม่นาน จุดที่เรียกว่า “Lycus Sulci” นั้นเป็นหนึ่งในจุดที่น่าสนใจที่สุดของเขาโอลิมปัส ซึ่งเป็นพื้นที่ชายขอบของเขาโอลิมปัสยาวออกไปกว่าหลายร้อยกิโลเมตรจากยอดเขา พื้นที่บริเวณนี้มีลักษณะถูกดันจนเกยกันเป็นทบ เกิดเป็นยอดเขาขนาดเล็กขึ้นมา ซึ่งบางบริเวณมีความชันมากถึง 7 กิโลเมตร จากการศึกษาด้วยยานมาร์สรีคอนเนสเซนซ์ออร์บิเตอร์และยานมาร์ส เอ็กซ์เพรส นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่าพื้นที่บริเวณรอบ ๆ โอลิมปัสมอนส์น่าจะเคยเป็นส่วนหนึ่งของฐานภูเขามาก่อน ก่อนที่จะถล่มลงมาในลักษณะของดินถล่มเมื่อประมาณ 100 ล้านปีก่อน การถล่มนี้คาดว่าน่าจะเกิดจากปริมาณของลาวาในยุคที่เขาโอลิมปัสยังร้อนอยู่ ลาวาดังกล่าวไหลลงมาบริเวณรอบ ๆ เขาแล้วทำให้หินในบริเวณนั้นละลายจนมันรับน้ำหนักตัวเองไม่ไหว ริมเขาโอลิมปัสจึงถล่มลงมาและไหลออกมารอบ ๆ ด้วยปริมาณของหินจากขนาดของเขาโอลิมปัส หินที่ถล่มลงมาไถลไปได้ไกลหลายร้อยกิโลเมตรจากยอดเขา ไกลสุดถึง 1,000 กิโลเมตร แสดงให้เห็นถึงขนาดของปรากฏการณ์ดินถล่มของภูเขาไฟที่ใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะ อย่างไรก็ตาม เมื่อยิ่งไถลไปไกลมากเท่าใด หินเหล่านี้ก็เจอกับแรงกดและแรงยืดจากแรงเสียดสีกับพื้นผิวของดาวอังคารมากเท่านั้น ทำให้หินบริเวณ Lycus Sulci มีลักษณะเป็นริ้วรอยหรือรอยยับ นอกจากนี้ เมื่อเวลาผ่านไป การกัดเซาะโดยสภาพภูมิอากาศเช่นลม ยิ่งทำให้ริ้วรอยเหล่านี้ชัดเจนยิ่งขึ้น ปรากฏการณ์ดังกล่าวไม่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่บนดาวอังคารเท่านั้น แต่ยังเกิดขึ้นบนโลกอีกด้วย แต่ในขนาดที่เล็กกว่า เช่น รอบ ๆ ภูเขาไฟฮาวายและหมู่เกาะคานารีที่เคยเกิดหินถล่มขึ้นในอดีต ที่มาภาพ: ESA, DLR, FU Berlinที่มาข้อมูล: ESA --------------------------“รอบรู้ ดูกระแส ก้าวทันโลก” ไปกับ Thai PBS Sci & Tech
กปภ.เตรียมจำกัดเวลาจ่ายน้ำใน 10 สาขาทั่วประเทศ จากปัญหาภัยแล้งน้ำต้นทุนในเขื่อนใหญ่ที่มีน้อย และปัญห
วันนี้ (20 ส.ค.2564) สำนักข่าวต่างประเทศรายงานว่า อังกฤษเผยผลวิจัยล่าสุดพบว่าประสิทธิภาพของวัคซีนที่
หลังจากเปิดประเทศ นักท่องเที่ยวจีนก็เดินทางมาประเทศไทยอย่างต่อเนื่อง แม้กระทั่งดารา นักแสดงชื่อดัง แ
ดาวอังคารเป็นที่อยู่ของภูเขาที่มีขนาดใหญ่ที่สุสุมหัว ล้ม โต๊ะดในระบบสุริยะ ชื่อว่า “เขาโอลิมปัส” สูงถึง 21.9 กิโลเมตร หรือ 2.5 เท่าของความสูงของยอดเขาเอเวอเรสต์จากระดับน้ำทะเลปานกลาง ค้นพบเป็นครั้งแรกเมื่อปี 1971 โดยยานมาริเนอร์ 9 ขององค์การนาซา นับแต่การค้นพบดังกล่าว เขาโอลิมปัสก็เป็นหนึ่งในจุดสนใจของนักวิทยาศาสตร์มาตลอด ไม่ว่าจะเป็นการใช้ยานโคจรดาวอังคารอย่างยานมาร์ส เอ็กซ์เพรส ในการสำรวจพื้นที่รอบ ๆ เขา ไปจนถึงการวิเคราะห์ว่าภูเขาโอลิมปัสมีลักษณะเป็นอย่างไรในอดีต เมื่อดาวอังคารเพิ่งถือกำเนิดเกิดได้ไม่นาน จุดที่เรียกว่า “Lycus Sulci” นั้นเป็นหนึ่งในจุดที่น่าสนใจที่สุดของเขาโอลิมปัส ซึ่งเป็นพื้นที่ชายขอบของเขาโอลิมปัสยาวออกไปกว่าหลายร้อยกิโลเมตรจากยอดเขา พื้นที่บริเวณนี้มีลักษณะถูกดันจนเกยกันเป็นทบ เกิดเป็นยอดเขาขนาดเล็กขึ้นมา ซึ่งบางบริเวณมีความชันมากถึง 7 กิโลเมตร จากการศึกษาด้วยยานมาร์สรีคอนเนสเซนซ์ออร์บิเตอร์และยานมาร์ส เอ็กซ์เพรส นักวิทยาศาสตร์สันนิษฐานว่าพื้นที่บริเวณรอบ ๆ โอลิมปัสมอนส์น่าจะเคยเป็นส่วนหนึ่งของฐานภูเขามาก่อน ก่อนที่จะถล่มลงมาในลักษณะของดินถล่มเมื่อประมาณ 100 ล้านปีก่อน การถล่มนี้คาดว่าน่าจะเกิดจากปริมาณของลาวาในยุคที่เขาโอลิมปัสยังร้อนอยู่ ลาวาดังกล่าวไหลลงมาบริเวณรอบ ๆ เขาแล้วทำให้หินในบริเวณนั้นละลายจนมันรับน้ำหนักตัวเองไม่ไหว ริมเขาโอลิมปัสจึงถล่มลงมาและไหลออกมารอบ ๆ ด้วยปริมาณของหินจากขนาดของเขาโอลิมปัส หินที่ถล่มลงมาไถลไปได้ไกลหลายร้อยกิโลเมตรจากยอดเขา ไกลสุดถึง 1,000 กิโลเมตร แสดงให้เห็นถึงขนาดของปรากฏการณ์ดินถล่มของภูเขาไฟที่ใหญ่ที่สุดในระบบสุริยะ อย่างไรก็ตาม เมื่อยิ่งไถลไปไกลมากเท่าใด หินเหล่านี้ก็เจอกับแรงกดและแรงยืดจากแรงเสียดสีกับพื้นผิวของดาวอังคารมากเท่านั้น ทำให้หินบริเวณ Lycus Sulci มีลักษณะเป็นริ้วรอยหรือรอยยับ นอกจากนี้ เมื่อเวลาผ่านไป การกัดเซาะโดยสภาพภูมิอากาศเช่นลม ยิ่งทำให้ริ้วรอยเหล่านี้ชัดเจนยิ่งขึ้น ปรากฏการณ์ดังกล่าวไม่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่บนดาวอังคารเท่านั้น แต่ยังเกิดขึ้นบนโลกอีกด้วย แต่ในขนาดที่เล็กกว่า เช่น รอบ ๆ ภูเขาไฟฮาวายและหมู่เกาะคานารีที่เคยเกิดหินถล่มขึ้นในอดีต ที่มาภาพ: ESA, DLR, FU Berlinที่มาข้อมูล: ESA --------------------------“รอบรู้ ดูกระแส ก้าวทันโลก” ไปกับ Thai PBS Sci & Tech
วันนี้ (31 ต.ค.2566) ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ในการประชุมคณะรัฐมนตรี มีเรื่องที่น่าสนใจเสนอเข้ามาในที่ปร