UID: 71833

วันที่ 10 พ.ย.2564 กระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิสหรัฐฯ (DHS) เผยแพร่เอกสาร National Terrorism Adviso

ศูนย์พักพิงชั่วคราวฯ สำหรับผู้ลี้ภัยการสู้รบบริเวณชายแดนไทย-เมียนมา มีทั้งหมด 9 แห่ง ใน 4 จังหวัด นั

ศูนย์พักพิงชั่วคราวฯ สำหรับผู้ลี้ภัยการสู้รบบริเวณชายแดนไทย-เมียนมา มีทั้งหมด 9 แห่ง ใน 4 จังหวัด นับตั้งแต่ภาคเหนือ ไล่เรียงลงมาภาคตะวันตก อยู่ใน จ.แม่ฮ่องสอน 4 แห่ง, ตาก 3 แห่ง, กาญจนบุรี 1 แห่ง และราชบุรี 1 แห่ง รวมจำนวนผู้ลี้ภัยที่ขึ้นทะเบียนกับกระทรวงมหาดไทย และสำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (UNHCR) ทั้งหมด 91,411 คน ไทยพีบีเอสออนไลน์ สัมภาษณ์ "พรสุข เกิดสว่าง" มูลนิธิเพื่อนไร้พรมแดน เพื่อเป็นการอัพเดทสถานการณ์และความเป็นไปของศูนย์พักพิงชั่วคราวฯ ในปัจจุบันว่าเป็นอย่างไร ศูนย์พักพิงชั่วคราวฯ แต่ละแห่ง ยังอยู่ภายใต้การดูแลของกระทรวงมหาดไทย และปลัดอำเภอ ฝ่ายความมั่นคง ในพื้นที่นั้นๆ เป็นผู้ดูแล โดยมีอาสาสมัคร (อส.) ร่วมดูแลความปลอดภัย ขณะที่ UNHCR (สำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลีsbothai ทาง เข้า้ภัยแห่งสหประชาชาติ) จะมีบทบาทในการคุ้มครองด้านต่างๆ เช่น กรณีผู้ลี้ภัยถูกทำร้าย ส่วนความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมมีองค์กรพัฒนาเอกชน (NGOs) ด้านต่างๆ และองค์กรในต่างประเทศเป็นผู้ดูแล สำหรับการดูแลด้านอาหาร องค์กร The Border Consortium (TBC) จะเป็นผู้หาทุน ไม่ได้ใช้งบประมาณจากรัฐบาลไทย ส่วนเรื่องการศึกษา จะมีค่าใช้จ่ายต่างๆ ทั้งค่าเทอม ค่าชุดนักเรียน แต่เมื่องบฯ ขององค์กรที่ช่วยเหลือน้อยลง อาจทำให้ไม่มีเงินสนับสนุนครูได้มากเท่าเดิม ชาวบ้านจึงต้องจ่ายค่าเทอมเพิ่มขึ้น เพราะฉะนั้นถึงเป็นปัญหาที่เขาพูดกันว่า คนออกไปทำงานไม่ได้ ก็เลยอยู่ไม่ได้ แม้รัฐบาลไทยจะให้ใช้ทรัพยากรที่ดินเพื่อให้เขาอยู่อาศัย แต่มีข้อมูลว่า มีบางที่ NGOs ต้องจ่ายค่าเช่า โดยหลักการคือไม่ได้ ผู้ลี้ภัยไม่มีโอกาสเป็นแรงงานข้ามชาติอย่างถูกกฎหมายในไทย แต่ที่ผ่านมาเป็นการอะลุ่มอล่วย ทุกแคมป์รู้ว่าการนำคนมากักขังไว้ ไม่ให้ออกไปไหน ไม่ให้ออกไปทำอะไร เป็นปีๆ ในความเป็นจริงทำไม่ได้ แต่เมื่อเกิดสถานการณ์การระบาดของโควิด-19 ทางการมีคำสั่งล็อกดาวน์ทุกแคมป์ ผู้ลี้ภัยหลายคนบอกว่า เป็นปัญหาเฉพาะหน้าที่รุนแรงมาก ออกไปทำงานไม่ได้ บางที่พ่อแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเรียน จึงกลายเป็นความกดดัน ผนวกกับเรื่องที่พวกเขาร้องเรียนว่า ทำไมถึงใช้บังคับกับคนที่ไม่มีเงิน หรือคนที่จะต้องจ่ายค่าออก เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องใต้โต๊ะ อาจขึ้นอยู่กับแคมป์ หรือขึ้นอยู่กับปลัดในช่วงเวลานั้นๆ ว่าจะเก็บหรือไม่ และเก็บเท่าไหร่ ตลาดในแคมป์แม่หละ สมัยก่อนมีร้านค้า 2 แบบ คือ ร้านค้ามุสลิม กับร้านค้าที่มีเจ้าของเป็นกะเหรี่ยง เป็นร้านเล็กๆ แต่มาช่วงหลังไม่มีร้านของกะเหรี่ยงแล้ว เหลือแต่ร้านมุสลิม และไม่ได้เป็นมุสลิมที่มาจากรัฐกะเหรี่ยง แต่เป็นมุสลิมที่เดินทางมาเพื่อทำธุรกิจ มาจากมะละแหม่ง ย่างกุ้ง ความสัมพันธ์จึงเป็นเหมือนนายทุนกับชาวบ้าน ก็อาจทำให้ไม่ชอบกันบ้าง เมื่อเกิดโควิด-19 จากข้อมูลที่ได้รับฟังมา (ยังไม่มีการยืนยันข้อเท็จจริง) ทราบว่า ธุรกิจที่มีอยู่จำนวนมาก จะมีเจ้าใหญ่เจ้าหนึ่ง สินค้าที่จะเข้า-ออกในช่วงโควิดต้องผ่านเจ้านี้เท่านั้น แม้ว่าเจ้าอื่นจะนำมาขาย ก็ต้องรับของกับเจ้านี้ แคมป์แม่หละเป็นแคมป์ใหญ่ ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่เป็นกะเหรี่ยง แต่ช่วงหลังมีชาติอื่นเข้ามาอยู่เยอะ ทั้งมอญ คะฉิ่น พม่า มุสลิม ซึ่งเหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้น ได้พยายามสอบถามจากหลายๆ คน ทราบว่าไม่มีแกนนำ เพราะไม่ใช่การนัดชุมนุม และไม่ได้มีการวางแผน ยุคก่อนเป้าหมายที่ชัดเจนที่สุด คือการกลับบ้าน แต่เมื่อเริ่มมีการเปิดให้ไปประเทศที่สาม ประกอบกับปัญหาการเมืองภายในของเมียนมา สำหรับคนที่มีอายุ ความหวังที่จะได้กลับบ้านก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ แต่คนหนุ่มสาวหรือคนรุ่นใหม่ก็อยากไปประเทศที่สาม จุดหมายปลายทางมีทั้งสหรัฐอเมริกา อังกฤษ นอร์เวย์ ออสเตรเลีย รวมถึงสวีเดน แต่ด้วยกฎเกณฑ์ต่างๆ ทำให้ไม่ได้ไป ส่วนกรณีที่มีคนพูดว่า "คนในแคมป์ตอนนี้ไม่ใช่ผู้ลี้ภัยจริง เพราะของจริงไปประเทศที่สามหมดแล้ว" ยืนยันว่าไม่จริง เพราะมีคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่อยากไปประเทศที่สาม บางครอบครัวไปแต่รุ่นลูก พ่อแม่ไม่ไป ขณะที่บางครอบครัวก็ไม่อยากพรากจากกัน ข่าวที่เกี่ยวข้อง ยังวุ่น! ตรึงศูนย์บ้านแม่หละ หลังเหตุประท้วงเผาวอดทรัพย์สิน

เมื่อวันที่ 29 ต.ค.2567 คณะรัฐมนตรี( ครม.) มีมติเห็นชอบในหลักการ หลักเกณฑ์เร่งรัดการแก้ไขปัญหาสัญชาต