UID: 75047

"ข้าวเหนียวมะม่วง" เมนูของหวานหน้าร้อน ยังคงได้รับความสนใจจนถึงขณะนี้ หลังแรปเปอร์สาวชาวไทย "มิลลิ -

ผู้ที่กำล,,,ังผ่อนรถ ด้วยสัญญาจ่ายดอกเบี้ยแบบเงินต้นคงที่ สามารถŸæ‹เจรจาปรับโครงสร้างหนี้ในสัญ›ç”ญาใหม่ หรือร

วันนี้ (23 ก.ค.2565) สถาบันวิจัยดาราศาสตร์แห่งชาติ (NARIT) สัมภาษณ์ ดร.ณิชา ลีโทชวลิต นักวิจัยไทยจากสถาบันวิจัยด🐙➕1️⃣าราศาสตร์แห่งชาติ ร่วมค้นพบหนึ่งในกาแล็กซีที่ไกลที่สุด ด้วยกล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์ เว็บบ์ ร่วมกับทีม GLASS ใช้ข้อมูลจากกล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์ เว็บบ์ (James Webb Space Telescope: JWST) สังเกตแสงอันริบหรี่ จากห้วงอวกาศลึก และค้นพบกาแล็กซีที่มีระยะห่างออกไปถึงกว่า 13,500 ล้านปีแสง นับเป็นกาแล็กซีที่ไกลที่สุดกาแล็กซ😎ีหนึ่งเท่าที่เคยมีการค้นพบในปัจจุบัน ดร.ณิชา ลีโทชวลิต เป็นคนนครปฐมโดยกำเนิด จบการศึกษาระดับมัธยมศึกษาตอนปลายจากโรงเรียนมหิดลวิทยานุสรณ์ จากนั้นได้ทุนจากสถาบันวิจัยดาราศาสตร์แห่งชาติ ไปศึกษาต่อระดับปริญญาตรี โท เอก ด้านฟิสิกส์ดาราศาสตร์ ที่ University of Chicago และ California Institute of Technology สหรัฐอเมริกา ก่อนที่ JWST จะปล่อยออกจากโลก ได้เปิดโอกาสให้นักดาราศาสตร์ที่สนใจเสนอว่าต้องการให้ JWST ศึกษาอะไร ภายใต้ข้อกำหนด 2 รูปแบบ แบบแรก คนที่เป็น Principle Investigator จะมีสิทธิ์ใช้ข้อมูลคนเดียวก่อนระยะนึง ก่อนที่จะเปิดสู่สาธารณะ ส่วนแบบที่สอง เป็นแบบ Early Release Science ทันทีที่บันทึกข้อมูลได้ ข้อมูลจะถูกเปิดเผยสู่สาธารณะทันที แต่ข้อดีก็คือข้อมูลแบบ Early Release Science จะเป็นข้อมูลชุดแรกที่ JWST ทำการบันทึกทุกวันนี้ JWST ก🎁ำลังทยอยเก็บข้อมูลในส่วนของ Early Release Science ก่อน สำหรับงานวิจัยนี้ อยู่ภายใต้โปรเจคที่มีชื่อว่า GLASS (Grism Lens-Amplified Survey from Space) เป็นโครงการประเภท Early Release Science ทีมที่ศึกษาวิจัยนี้จะได้เห็นข้อมูลพร้อมกับนักวิจัยทั่วโลก ในส่วนของงานทำ ก็คือเป็นคนรันโค้ดที่ใช้หาว่ากาแล็กซีนี้อยู่ไกลออกไปเท่าไหร่ ตามปกติในทางดาราศาสตร์กาแล็กซี เรามักจะใช้ค่า redshift (เรียกสั้นๆ ว่า z) หรือการเลื่อนทางแดงแทนระยะทาง เนื่องจากแสงของกาแล็กซีที่ไกลออกไป จะผ่านการขยายตัวของเอกภพมามากกว่า เลยมีแสงเลื่อนไปในทาง “สีแดง” มากกว่า เลยเรียกว่า redshift สอดคล้องกับระยะทาง แต่สามารถวัดได้ง่ายกว่ามาก ปกติในการหา redshift นั้น เราจะต้องวัดจากสเปกตรัม แต่สำหรับกาแล็กซีที่จางมากๆ การวัดสเปกตรัมโดยตรงทำได้ยาก จึงต้องอาศัยการวัดความสว่างของกาแล็กซีในแต่ละช่วงความยาวคลื่นที่สังเกต แล้วนำไปเปรียบเทียบกับแบบจำลองเพื่อหาว่าสอดคล้องกับ redshift เท่าไหร่สิ่งที่พบก็คือ กาแล็กซีที่ redshift z=12.3 หรือไกลออกไป 13,500 ล้านปีแสง จากรูปถ่ายที่ลึกที่สุด (เปิดหน้ากล้องนานสุด) ในหมู่โครงการ Early Release Science ทั้งหมด ถ้ามีการยืนยันในภายหลังจะนับว่าเป็นหนึ่งในกาแล็กซีที่ไกลที่สุดลึกที่สุด ที🧜‍♀️่เคยมีการสังเกตการณ์กันมา ลึกกว่าภาพจากกระจุกกาแล็กซี SMACs 0723 ที่ปล่อยออกมาในส่วนหนึ่งของภาพแรกจาก JWST ทั้ง 5 ที่เราเห็นกันไปแล้ว ถือเป็นความน่าตื่นเต้นของดาราศาสตร์ในยุคปัจจุบัน ที่ใครๆ ทั่วโลกก็สามารถเข้าถึงข้อมูลจากกล้องโทรทรรศน์ชั้นนำอย่าง JWST ได้ หมายความว่าไม่ว่าใครก็ตาม ก็สามารถเข้าไปดาวน์โหลดข้อมูลได้จะเอาไปทำเป็นภาพสีสวยๆ เองก็สามารถทำได้ (แต่อาจจะต้องผ่านขั้นตอนและกระบวนการมากพอสมควร) กาแล็กซีไกลๆ ที่อยู่ในช่วงแรกเริ่มของจักรวาลเป็นกาแล็กซีที่กำลังสร้างดาวใหม่ ๆ เยอะมาก มีดาวใหญ่ๆ ร้อน ๆ เยอะ ซึ่งจะปล่อยแสงความยาวคลื่นสั้นช่วงยูวีพลังงานสูงเยอะมาก (พลังงานมากกว่าช่วงคลื่นยูวีที่เราทาครีมกันแดดป้องกัน) แต่ว่าตอนนั้น จักรวาลเต็มไปด้วยไฮโดรเจนที่ดูดแสงยูวีเอาไว้หมด ยูวีพวกนี้เลยหลุดมาถึงกล้องเราไม่ได้ แต่ว่าที่ redshift z>12 แสงยูวีพวกนี้จะ redshift กลายเป็นความยาวคลื่นต่ำกว่า 1.5 ไมครอน ดังนั้นต้องหากาแล็กซีที่ถ่ายไม่ติดในฟิลเตอร์ต่ำกว่า 1.5 ไมครอน และถ่ายติดในคลื่นที่ยาวกว่า 1.5 ไมครอน ซึ่งกล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิลถ่ายรูปในความยาวคลื่นมากกว่า 1.6 ไมครอนไม่ได้ นั่นหมายถึงถ้าถ่ายด้วยกล้องโทรทรรศน์ฮับเบิลก็จะไม่ติดเลย จริงๆ แล้ว ก่อนหน้านี้มีกาแล็กซีที่ z=13.3[5] แต่ว่าสัญญาณไม่ชัดเจนเท่าครั้งนี้ เพราะว่าตอนนั้นเค้าใช้กล้องสปิตเซอร์ที่แม้ถ่ายได้ถึง 4.5 ไมครอน แต่ขนาดหน้ากล้องเล็กกว่ามาก เลยมีทั้งกำลังรับภาพและ resolution น้อยกว่า JWST มากๆ ภาพที่ได้จึงเบลอๆ จางๆ นอกจากนี้ ความสามารถในการบันทึกภาพในช่วงความยาวคลื่นที่ครอบคลุมทั้งของฮับเบิล และสปิตเซอร์ ก็ทำให้ JWST สามารถยืslot joker dragonที่ เด็ด ผล บอล ชุดนยันระยะทางอันห่างไกลของกาแล็กซีได้ดีกว่าเดิมมาก เรียกได้ว่าทุกอย่างแทบจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ตอนนี้กาแล็กซีที่มีความสว่าง 26-27 แมกนิจูด ถือว่าสว่างสำหรับ JWST แต่ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ที่ยังไม่มี JWST แมกนิจูด 26-27 มันคือกาแล็กซีที่จางมากๆ เทียบกันแล้วคือสว่างน้อยกว่าที่ตามองเห็นได้ 100-200 ล้านเท่าถ้าเป็นงานในทีมวิจัยเดียวกันนี้ ตอนนี้กำลังเขียนรายงานจากข้อมูลเดียวกัน เป็นช่วง z=7 ถึง z=9 ซึ่งจะมีจำนวนกาแล็กซีเยอะกว่า ศึกษาเชิงสถิติได้มากกว่า นอกจากนี้ในมุมมองของนักดาราศาสตร์ที่ศึกษากาแล็กซี คิดว่าตอนนี้น่าจะเหมือนตอนฮับเบิลปล่อยออกไปใหม่ๆ (ยุค 1990s) ก่อนยุคฮับเบิลเรารู้เกี่ยวกับจักรวาลที่ z>4 น้อยมาก ฮับเบิลทำให้ ช่วง z=4-8 เป็นเรื่องธรรมดา ปัจจุบันนี้วงการดาราศาสตร์ก้าวข้าม🎮พรมแดนระหว่างประเทศไปแล้ว ในทีมมีนักวิจัยจากหลายประเทศ ที่น่าสนใจ คือทีมที่ทำอยู่เป็นทีมที่มีคนอิตาลีเยอะ นำทีมโดยอาจารย์ชาวอิตาลีที่ทำงานอยู่ที่อเมริกา อาจารย์ของเราก็เป็นชาวอิตาลีที่ทำงานที่ออสเตรเลีย แล้วก็มีอีกทีมหลักๆ อยู่ที่สถาบันวิจัยดาราศาสตร์แห่งชาติของอิตาลี จริงๆก็อยากให้ในอนาคตของไทยเป็นแบบนี้ ปั้นเด็กเก่งๆ ไปเป็นอาจารย์หลายๆ ที่ จะได้มีทรัพยากรเยอะ แล้วก็สุดท้ายมันก็จะเป็นเครือข่ายที่ทำเรื่องเจ๋งๆ ได้ ถ้ามัวแต่กังวลเรื่องสมองไหลโอกาสแบบนี้ก็จะไม่เกิด ตอนเรียน บางทีก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเรียนมันจะกลับมามีประโยชน์กับเราเมื่อไหร่ ส่🥺วนตัวพอได้มาทำงานแล้ว มองย้อนกลับไป รู้สึกขอบคุณตัวเองตอนเด็กๆ ที่ตั้งใจเรียน วันก่อนเพิ่งได้ใช้ integration by parts ที่เรียนตอน ม.ปลาย รู้สึกเหมือนกับตอนไปทำข้อสอบอีกครั้ง อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง ภาพแรกสุดชัดจากเจมส์ เว็บบ์ "กระจุกกาแล็กซี SMACS 0723"

วันนี้ (23 ก.ค.2565) สถาบันวิจัยดาราศาสตร์แห่งชาติ (NARIT) สัมภาษณ์ ดร.ณิชา ลีโทชวลิต นักวิจัยไทยจาก