วันนี้ (27 ก.ค.2566) นพ.โอภาส การย์กวินพงศ์ ปลัดกระทรวงสาธารณสุข กล่าวถึงสถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสซิ

ศูนย์พักพิงชั่วคราวฯ สำหรับผู้ลี้ภัยการสู้รบบริเวณชายแดนไทย-เมียนมา มีทั้งหมด 9 แห่ง ใน 4 จังหวัด นับตั้งแต่ภาคเหนือ ไล่เรียงลงมาภาคตะวันตก อยู่ใน จ.แม่ฮ่องสอน 4 แห่ง, ตาก 3 แห่ง, กาญจนบุรี 1 แห่ง และราชบุรี 1 แห่ง รวมจำนวนผู้ลี้ภัยที่ขึ้นทะเบียนกับกระทรวงมหาดไทย และสำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ (UNHCR) ทั้งหมด 91,411 คน ไทยพีบีเอสออนไลน์ สัมภาษณ์ "พรสุข เกิดสว่าง" มูลนิธิเพื่อนไร้พรมแดน เพื่อเป็นการอัพเดทสถานการณ์และความเป็นไปของศูนย์พักพิงชั่วคราวฯ ในปัจจุบันว่าเป็นอย่างไร ศูนย์พักพิงชั่วคราวฯ แต่ละแห่ง ยังอยู่ภายใต้การดูแลขอเกม สล็อต pg แตก ง่ายงกระทรวงมหาดไทย และปลัดอำเภอ ฝ่ายความมั่นคง ในพื้นที่นั้นๆ เป็นผู้ดูแล โ🎠ดยมีอาสาสมัคร (อส.) ร่วมดูแลความปลอดภัย ขณะที่ UNHCR (สำนักงานข้าหลวงใหญ่ผู้ลี้ภัยแห่งสหประชาชาติ) จ😍ะมีบทบ⚡าทในการคุ้มครองด้านต่างๆ เช่น กรณีผู้ลี้ภัยถูกทำร้าย ส่วนความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมมีองค์กรพัฒนาเอกชน (NGOs) ด้านต่างๆ และองค์กรในต่างประเทศเป็นผู้ดูแล สำหรับการดูแลด้านอาหาร องค์กร The Border Consortium (TBC) จะเป็นผู้หาทุน ไม่ได้ใช้งบประมาณจากรัฐบาลไทย ส่วนเรื่องการศึกษา จะมีค่าใช้จ่ายต่างๆ ทั้งค่าเทอม ค่าชุดนักเรียน แต่เมื่องบฯ ขององค์กรที่ช่วยเหลือน้อยลง อาจทำให้ไม่มีเงินสนับสนุนครูได้มากเท่าเดิม ชาวบ้านจึงต้องจ่ายค่าเทอมเพิ่มขึ้น เพราะฉะนั้นถึงเป็นปัญหาที่เขาพูดกันว่า คนออกไปทำงานไม่ได้ ก็เลยอยู่ไม่ได้ แม้รัฐบาลไทยจะให้ใช้ทรัพยากรที่ดินเพื่อให้เขาอยู่อาศัย แต่มีข้อมูลว่า มีบางที่ NGOs ต้องจ่ายค่าเช่า โดยหลักการคือไม่ได้ ผู้ลี้ภัยไม่มีโอกาสเป็นแรงงานข้ามชาติอย่างถูกกฎหมายในไทย แต่ที่ผ่านมาเป็นการอะลุ่มอล่วย ทุกแคมป์รู้ว่าการนำคนมากักขังไว้ ไม่ให้ออกไปไหน ไม่ให้ออกไปทำอะไร เป็นปีๆ ในความเป็นจริงทำไม่ได้ แต่เมื่อเกิดสถานการณ์การระบาดของโควิด-19 ทางการมีคำสั่งล็อกดาวน์ทุกแคมป์ ผู้ลี้ภัยหลายคนบอกว่า เป็นปัญหาเฉพาะหน้าที่รุนแรงมาก ออกไปทำงานไม่ได้ บางที่พ่อแม่ไม่มีเงินจ่ายค่าเรียน จึงกลายเป็นความกดดัน ผนวกกับเรื่องที่พวกเขาร้องเรียนว่า ทำไมถึงใช้บังคับกับคนที่ไม่มีเงิน หรือคนที่จะต้องจ่ายค่าออก เรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องใต้โต๊ะ อาจขึ้นอยู่กับแคมป์ หรือขึ้นอยู่กับปลัดในช่วงเวลานั้นๆ ว่าจะเก็บหรือไม่ และเก็บเท่าไหร่ ตลาดในแคมป์แม่หละ สมัยก่อนมีร้านค้า 2 แบบ คือ ร้านค้ามุสลิม กับร้านค้าที่มีเจ้าของเป็นกะเหรี่ยง เป็นร้านเล็กๆ แต่มาช่วงหลังไม่มีร้านของกะเหรี่ยงแล้ว เหลือแต่ร้านมุสลิม และไม่ได้เป็นมุสลิมที่มาจากรัฐกะเหรี่ยง แต่เป็นมุสลิมที่เดินทางมาเพื่อทำธุรกิจ มาจากมะละแหม่ง ย่างกุ้ง ความสัมพันธ์จึงเป็นเหมือนนายทุนกับชาวบ้าน ก็อาจทำให้ไม่ชอบกันบ้าง เมื่อเกิดโควิด-19 จากข้อ🌺มูลที่ได้รับฟังมา (ยังไม่มีการยืนยันข้อเท็จจริง) ทรา🌟บว่า ธุรกิจที่มีอยู่จำนวนมาก จะมีเจ้าใหญ่เจ้าหนึ่ง สินค้าที่จะเข้า-ออกในช่วงโควิดต้องผ่านเจ้านี้เท่านั้น แม้ว่าเจ้าอื่นจะนำมาขาย ก็ต้องรับของกับเจ้านี้ แคมป์แม่หละเป็นแคมป์ใหญ่ ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่เป็นกะเหรี่ยง แต่ช่วงหลังมีชาติอื่นเข้ามาอยู่เยอะ ทั้งมอญ คะฉิ่น พม่า มุสลิม ซึ่งเหตุการณ์ชุลมุนที่เกิดขึ้น ได้พยายามสอบถามจากหลายๆ คน ทราบว่าไม่มีแกนนำ เพราะไม่ใช่การนัดชุมนุม และไม่ได้มีการวางแผน ยุคก่อนเป้าหมายที่ชัดเจนที่สุด คือการกลับบ้าน แต่เมื่อเริ🙌่มมีการเปิดให้ไปประเทศที่สาม ประกอบกับปัญหาการเมืองภายในของเมียนมา สำหรับคนที่มีอายุ ความหวังที่จะได้กลับบ้านก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ แต่คนหนุ่มสาวหรือคนรุ่นใหม่ก็อยากไปประเทศที่สาม จุดหมายปลายทางมีทั้งสหรัฐอเมริกา อังกฤษ นอร์เวย์ ออสเตรเลีย รวมถึงสวีเดน แต่ด้วยกฎเกณฑ์ต่างๆ ทำให้ไม่ได้ไป ส่วนกรณีที่มีคนพูดว่า "คนในแคมป์ตอนนี้ไม่ใช่ผู้ลี้ภัยจริง เพราะของจริงไปประเทศที่สามหมดแล้ว" ยืนยันว่าไม่จริง เพราะมีคนจำนวนไม่น้อยที่ไม่อยากไปประเทศที่สาม บางครอบครัวไปแต่รุ่นลูก พ่อแม่ไม่ไป ขณะที่บางครอบครัวก็ไม่อยากพรากจากกัน ข่าวที่เกี่ยวข้อง ยังวุ่น! ตรึงศูนย์บ้านแม่หละ หลังเหตุประท้วงเผาวอดทรัพย์สิน

วันนี้ (5 ม.ค.2567) เกิดเหตุรถไฟโดยสาร 2 ขบวนชนกัน ที่เมืองซิกาเลงกา จังหวัดชวาตะวันตก ประเทศอินโดนีเซีย เบื้องต้นพบผู้เสียชีวิต 4 คน โดยสภาพรถไฟทั้ง 2 ขบวน ได้รับความเสียหายอย่างหนัก เจ้าหน้าที่ได้เข

ศูนย์พักพิงชั่วคราวฯ สำหรับผู้ลี้ภัยการสู้รบบริเวณชายแดนไทย-เมียนมา มีทั้งหมด 9 แห่ง ใน 4 จังหวัด นั

นิยายชีวิต โดย : Aditya Pratama
เรื่องและภาพโดย : Aditya Pratama
[[คลิก]] อ่านเรื่องราว “นิยายชีวิต” ได้ที่นี่..