วันนี้ (20 ต.ค.2564) นายประจญ ปรัชญ์สกุล ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ มอบหมายให้นายชัชวาลย์ ฉายะบุตรตรวจ สลากกินแบ่ง รัฐบาล ย้อน หลัง ปี 2563
วันนี้ (24 ธ.ค.2564) สืบเนื่องจากตำแหน่ง ส.ส. กทม.เขต 9 หลักสี่ ว่างลง เนื่องจากนายสิระ เจนจาคะ ถูกศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าขาดคุณสมบัติลงสมัคร ส.ส. และจะต้องมีการเลือกตั้งซ่อมในเดือน ม.ค.นี้ ที่ประชุม
หากจะพูดถึงนวัตกรรมเปลี่ยนโลก เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า คอมพิวเตอร์ น่าจะเป็นตัวเลือกแรก ๆ ที่ผู้คนยกย่อง หลักจากที่มนุษย์ได้รู้จักกับคอมพิวเตอร์ที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตของเรามากขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งแต่การใช้งานโดยกองทัพในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ตลอดเรื่อยมาจนถึงยุคที่คอมพิวเตอร์กลายเป็นเครื่องใช้ประจำตัวที่เราต้องพกติดตัวอยู่ตลอดในรูปแบบของโทรศัพท์มือถือ หรือแม้กระทั่งการสวมใส่คอมพิวเตอร์บนร่างกาย ประสิทธิภาพของคอมพิวเตอร์มีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็นทวีคูณ เราอาจมองผลดังกล่าวเป็นข้อดีในเชิงปัจเจกบุคคล แต่หากเรามองลึกไปยังประวัติศาสตร์ของคอมพิวเตอร์ การที่คอมพิวเตอร์มีประสิทธิภาพมากขึ้นนั้นส่งผลกระทบโดยรวมต่อพัฒนาการของมนุษยชาติ ในยุคแรกเริ่มมนุษย์เริ่มมีการพัฒนาตรรกะ คณิตศาสตร์ และเหตุผล เพื่อใช้ในการสร้างองค์ความรู้ ในขณะเดียวกัน การจดบันทึก การพิมพ์ การเขียนหนังสือ ก็ช่วยให้องค์ความรู้ของมนุษยชาติยังคงอยู่มาจนถึงปัจจุบัน แต่มนุษย์เองกลับมีข้อจำกัดด้านการทำงานที่ซ้ำซาก หรืออาจเกิดข้อผิดพลาดที่ยากจะตรวจสอบ เช่น หากต้องหารหาทศนิยมลำดับที่ 100,000 ของค่าไพ (Pi) ซึ่งเกิดจากการนำ 22 หารด้วย 7 ไปเรื่อย ๆ ถ้าเป็นการคำนวณด้วยมือบนกระดาษอาจต้องใช้เวลานานหลายปี และหากเกิดข้อผิดพลาดขึ้นระหว่างนั้นก็ไม่อาจมีใครทราบได้เลย ปัญหาของมนุษยชาติหลายปัญหานั้นซับซ้อนกว่าการหาค่าไพมาก ในอดีตมีการรวบรวมกลุ่มคนมาคิดคำนวณโจทย์ต่าง ๆ และเรียกบุคคลเหล่านี้ว่า “คณิตกร” เพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านี้ จนเมื่อนักวิทยาศาสตร์สามารถประดิษฐ์เครื่องคำนวณจากการสังเกตธรรมชาติ และแทนค่าสถานะ (State) ของสิ่งที่เป็นนามธรรมลงในวัตถุที่เป็นรูปธรรม จนสุดท้ายเกิดเป็นคอมพิวเตอร์ขึ้น และเมื่อมนุษย์ค้นพบคุณสมบัติของธาตุกึ่งตัวนำว่าเหมาะสมแก่การนำมาใช้เป็นเครื่องแทนการทำงานอันเป็นนามธรรมนี้ ก็ทำให้เกิดการพัฒนาชิป (Chip) และวงจรรวม (Integrated Circuit) และเป็นสถาปัตยกรรมคอมพิวเตอร์ในยุคปัจจุบัน ในปี ค.ศ. 1965 นักวิทยาการคอมพิวเตอร์ กอร์ดอน มัวร์ (Gordon Moore) เคยเสนอแนวคิดว่า จำนวนของทรานซิสเตอร์ (Transistor) บนชิปจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวในทุก ๆ ปี เราเรียกวิธีคิดดังกล่าวว่ากฎของมัวร์ (Moore’s Law) แม้ปัจจุบัน นักวิทยาการคอมพิวเตอร์ยุคใหม่จะเชื่อว่ากฎของมัวร์ อาจไม่เป็นจริงเสมอไปเมื่อเทคโนโลยีเดินทางมาถึงข้อจำกัดทางฟิสิกส์ ทำให้ไม่สามารถเพิ่มจำนวนของทรานซิสเตอร์เข้าไปในตัวชิปได้อีกแล้ว แต่สุดท้ายโลกก็เริ่มเรียนรู้และค้นพบความเป็นไปได้ใหม่ ๆ ในการเพิ่มความสามารถในการประมวลผลให้กับคอมพิวเตอร์ เช่น การใช้คอมพิวเตอร์ที่ออกแบบโดยกลศาสตร์ควอนตัม (Quantum Computer) แต่หากถอยหลังกลับมาดู แนวคิดของมัวร์ โดยรวมพยายามจะบอกเราว่ายิ่งนับวันคอมพิวเตอร์จะยิ่งมีประสิทธิภาพมากขึ้นอย่างปฏิเสธไม่ได้ ทุกวันนี้คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล (Personal) มีประสิทธิภาพมากกว่าคอมพิวเตอร์ทางการทหารในยุคแรกเริ่มหลายล้านเท่า ในขณะที่คอมพิวเตอร์ระดับสูงอย่างซูเปอร์คอมพิวเตอร์ (Suตรวจ สลากกินแบ่ง รัฐบาล ย้อน หลัง ปี 2563percomputer) ก็ยังถูกพัฒนาต่อไปราวกับว่ามนุษย์ไม่เคยพึงพอใจในประสิทธิภาพของคอมพิวเตอร์ โลกนี้ซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ และมีข้อมูลมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงอาจเป็นข้อสรุปของคำถามว่าทำไมเราถึงยังต้องพัฒนาคอมพิวเตอร์ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น แม้กระทั่งการใช้ชีวิตประจำวัน การเดินทาง การรับประทานอาหาร หรือแม้กระทั่งตอนนอนหลับ ก็ยังจำเป็นต้องใช้คอมพิวเตอร์ ทั้งในระดับการตั้งนาฬิกาปลุก ไปจนถึงคอมพิวเตอร์ที่ควบคุมโรงไฟฟ้า หรือการประมวลผลที่เกิดขึ้นบนอินเทอร์เน็ตที่เป็นโลกเหนือจริง หรือเมทา (Meta) ให้กับมนุษย์ แทบไม่มีช่วงเวลาใดในชีวิตเลยที่มนุษย์ไม่พึ่งพาคอมพิวเตอร์ นักวิทยาศาสตร์ แม็กซ์ เท็กมาร์ค (Max Tegmark) อธิบายการพึ่งพาเทคโนโลยีของมนุษย์ในลักษณะดังกล่าวไว้ในหนังสือชื่อ Life 3.0 เท็กมาร์คเสนอว่า เราอาจแบ่งความซับซ้อนของชีวิตได้ 3 ระดับ ได้แก่ระดับชีววิทยา (Biological) ระดับสังคมวิทยา (Cultural) และระดับเทคโนโลยี (Technological) ในระดับชีววิทยาคือการที่มนุษย์ดำรงชีวิตอยู่ด้วยปัจจัยพื้นฐานทางชีววิทยา การสร้างพลังงานจากอาหาร การสืบพันธุ์ ส่วนในระดับสังคมวิทยาหมายถึงการที่มนุษย์สร้างวัฒนธรรม ความเชื่อ ค่านิยมขึ้นมา และในระดับสุดท้ายที่เท็กมาร์คเชื่อว่าเรากำลังเดินทางไปนั้น คือชีวิตที่หลอมรวมเข้ากับเทคโนโลยีที่เข้ามาทลายขีดจำกัดด้านการใช้ชีวิต หากเราผนวกรวมเอาแนวคิดของทั้งเท็กมาร์คและมัวร์เข้าด้วยกัน เราจะเห็นภาพสะท้อนของความจริงว่าในปัจจุบันมนุษย์พึ่งพาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์มากเพียงใด และสิ่งนี้เองก็อาจนำมาซึ่งความต้องการอันไม่มีสิ้นสุดที่มีปลายทางเป็นการหลอมรวมเอาชีวิตทั้ง 3 ระดับเข้าด้วยกันอย่างไร้รอยต่อ และตอบคำถามว่าทำไมคอมพิวเตอร์จึงสำคัญกับมนุษยชาติมหาศาล “รอบรู้ ดูกระแส ก้าวทันโลก” ไปกับ Thai PBS Sci & Tech
วันนี้ (12 เม.ย.2566) สภาพอากาศในกรุงเทพฯ ค่อนข้างร้อน ทำให้นักท่องเที่ยวที่มาเดินเที่ยวบนถนนข้าวสาร
ตรวจ สลากกินแบ่ง รัฐบาล ย้อน หลัง ปี 2563 -Kenapa Tol MBZ Tidak Bisa Dilewati Truk dan Bus? Jawabannya Mencengangkan
วันนี้ (20 ต.ค.2564) นายประจญ ปรัชญ์สกุล ผู้ว่าราชการจังหวัดเชียงใหม่ มอบหมายให้นายชัชวาลย์ ฉายะบุตรตรวจ สลากกินแบ่ง รัฐบาล ย้อน หลัง ปี 2563
วันนี้ (24 ธ.ค.2564) สืบเนื่องจากตำแหน่ง ส.ส. กทม.เขต 9 หลักสี่ ว่างลง เนื่องจากนายสิระ เจนจาคะ ถูกศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยว่าขาดคุณสมบัติลงสมัคร ส.ส. และจะต้องมีการเลือกตั้งซ่อมในเดือน ม.ค.นี้ ที่ประชุม
หากจะพูดถึงนวัตกรรมเปลี่ยนโลก เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า คอมพิวเตอร์ น่าจะเป็นตัวเลือกแรก ๆ ที่ผู้คนยกย่อง หลักจากที่มนุษย์ได้รู้จักกับคอมพิวเตอร์ที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตของเรามากขึ้นเรื่อย ๆ ตั้งแต่การใช้งานโดยกองทัพในยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ตลอดเรื่อยมาจนถึงยุคที่คอมพิวเตอร์กลายเป็นเครื่องใช้ประจำตัวที่เราต้องพกติดตัวอยู่ตลอดในรูปแบบของโทรศัพท์มือถือ หรือแม้กระทั่งการสวมใส่คอมพิวเตอร์บนร่างกาย ประสิทธิภาพของคอมพิวเตอร์มีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เป็นทวีคูณ เราอาจมองผลดังกล่าวเป็นข้อดีในเชิงปัจเจกบุคคล แต่หากเรามองลึกไปยังประวัติศาสตร์ของคอมพิวเตอร์ การที่คอมพิวเตอร์มีประสิทธิภาพมากขึ้นนั้นส่งผลกระทบโดยรวมต่อพัฒนาการของมนุษยชาติ ในยุคแรกเริ่มมนุษย์เริ่มมีการพัฒนาตรรกะ คณิตศาสตร์ และเหตุผล เพื่อใช้ในการสร้างองค์ความรู้ ในขณะเดียวกัน การจดบันทึก การพิมพ์ การเขียนหนังสือ ก็ช่วยให้องค์ความรู้ของมนุษยชาติยังคงอยู่มาจนถึงปัจจุบัน แต่มนุษย์เองกลับมีข้อจำกัดด้านการทำงานที่ซ้ำซาก หรืออาจเกิดข้อผิดพลาดที่ยากจะตรวจสอบ เช่น หากต้องหารหาทศนิยมลำดับที่ 100,000 ของค่าไพ (Pi) ซึ่งเกิดจากการนำ 22 หารด้วย 7 ไปเรื่อย ๆ ถ้าเป็นการคำนวณด้วยมือบนกระดาษอาจต้องใช้เวลานานหลายปี และหากเกิดข้อผิดพลาดขึ้นระหว่างนั้นก็ไม่อาจมีใครทราบได้เลย ปัญหาของมนุษยชาติหลายปัญหานั้นซับซ้อนกว่าการหาค่าไพมาก ในอดีตมีการรวบรวมกลุ่มคนมาคิดคำนวณโจทย์ต่าง ๆ และเรียกบุคคลเหล่านี้ว่า “คณิตกร” เพื่อแก้ไขปัญหาเหล่านี้ จนเมื่อนักวิทยาศาสตร์สามารถประดิษฐ์เครื่องคำนวณจากการสังเกตธรรมชาติ และแทนค่าสถานะ (State) ของสิ่งที่เป็นนามธรรมลงในวัตถุที่เป็นรูปธรรม จนสุดท้ายเกิดเป็นคอมพิวเตอร์ขึ้น และเมื่อมนุษย์ค้นพบคุณสมบัติของธาตุกึ่งตัวนำว่าเหมาะสมแก่การนำมาใช้เป็นเครื่องแทนการทำงานอันเป็นนามธรรมนี้ ก็ทำให้เกิดการพัฒนาชิป (Chip) และวงจรรวม (Integrated Circuit) และเป็นสถาปัตยกรรมคอมพิวเตอร์ในยุคปัจจุบัน ในปี ค.ศ. 1965 นักวิทยาการคอมพิวเตอร์ กอร์ดอน มัวร์ (Gordon Moore) เคยเสนอแนวคิดว่า จำนวนของทรานซิสเตอร์ (Transistor) บนชิปจะเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวในทุก ๆ ปี เราเรียกวิธีคิดดังกล่าวว่ากฎของมัวร์ (Moore’s Law) แม้ปัจจุบัน นักวิทยาการคอมพิวเตอร์ยุคใหม่จะเชื่อว่ากฎของมัวร์ อาจไม่เป็นจริงเสมอไปเมื่อเทคโนโลยีเดินทางมาถึงข้อจำกัดทางฟิสิกส์ ทำให้ไม่สามารถเพิ่มจำนวนของทรานซิสเตอร์เข้าไปในตัวชิปได้อีกแล้ว แต่สุดท้ายโลกก็เริ่มเรียนรู้และค้นพบความเป็นไปได้ใหม่ ๆ ในการเพิ่มความสามารถในการประมวลผลให้กับคอมพิวเตอร์ เช่น การใช้คอมพิวเตอร์ที่ออกแบบโดยกลศาสตร์ควอนตัม (Quantum Computer) แต่หากถอยหลังกลับมาดู แนวคิดของมัวร์ โดยรวมพยายามจะบอกเราว่ายิ่งนับวันคอมพิวเตอร์จะยิ่งมีประสิทธิภาพมากขึ้นอย่างปฏิเสธไม่ได้ ทุกวันนี้คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคล (Personal) มีประสิทธิภาพมากกว่าคอมพิวเตอร์ทางการทหารในยุคแรกเริ่มหลายล้านเท่า ในขณะที่คอมพิวเตอร์ระดับสูงอย่างซูเปอร์คอมพิวเตอร์ (Suตรวจ สลากกินแบ่ง รัฐบาล ย้อน หลัง ปี 2563percomputer) ก็ยังถูกพัฒนาต่อไปราวกับว่ามนุษย์ไม่เคยพึงพอใจในประสิทธิภาพของคอมพิวเตอร์ โลกนี้ซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ และมีข้อมูลมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงอาจเป็นข้อสรุปของคำถามว่าทำไมเราถึงยังต้องพัฒนาคอมพิวเตอร์ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น แม้กระทั่งการใช้ชีวิตประจำวัน การเดินทาง การรับประทานอาหาร หรือแม้กระทั่งตอนนอนหลับ ก็ยังจำเป็นต้องใช้คอมพิวเตอร์ ทั้งในระดับการตั้งนาฬิกาปลุก ไปจนถึงคอมพิวเตอร์ที่ควบคุมโรงไฟฟ้า หรือการประมวลผลที่เกิดขึ้นบนอินเทอร์เน็ตที่เป็นโลกเหนือจริง หรือเมทา (Meta) ให้กับมนุษย์ แทบไม่มีช่วงเวลาใดในชีวิตเลยที่มนุษย์ไม่พึ่งพาคอมพิวเตอร์ นักวิทยาศาสตร์ แม็กซ์ เท็กมาร์ค (Max Tegmark) อธิบายการพึ่งพาเทคโนโลยีของมนุษย์ในลักษณะดังกล่าวไว้ในหนังสือชื่อ Life 3.0 เท็กมาร์คเสนอว่า เราอาจแบ่งความซับซ้อนของชีวิตได้ 3 ระดับ ได้แก่ระดับชีววิทยา (Biological) ระดับสังคมวิทยา (Cultural) และระดับเทคโนโลยี (Technological) ในระดับชีววิทยาคือการที่มนุษย์ดำรงชีวิตอยู่ด้วยปัจจัยพื้นฐานทางชีววิทยา การสร้างพลังงานจากอาหาร การสืบพันธุ์ ส่วนในระดับสังคมวิทยาหมายถึงการที่มนุษย์สร้างวัฒนธรรม ความเชื่อ ค่านิยมขึ้นมา และในระดับสุดท้ายที่เท็กมาร์คเชื่อว่าเรากำลังเดินทางไปนั้น คือชีวิตที่หลอมรวมเข้ากับเทคโนโลยีที่เข้ามาทลายขีดจำกัดด้านการใช้ชีวิต หากเราผนวกรวมเอาแนวคิดของทั้งเท็กมาร์คและมัวร์เข้าด้วยกัน เราจะเห็นภาพสะท้อนของความจริงว่าในปัจจุบันมนุษย์พึ่งพาเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์มากเพียงใด และสิ่งนี้เองก็อาจนำมาซึ่งความต้องการอันไม่มีสิ้นสุดที่มีปลายทางเป็นการหลอมรวมเอาชีวิตทั้ง 3 ระดับเข้าด้วยกันอย่างไร้รอยต่อ และตอบคำถามว่าทำไมคอมพิวเตอร์จึงสำคัญกับมนุษยชาติมหาศาล “รอบรู้ ดูกระแส ก้าวทันโลก” ไปกับ Thai PBS Sci & Tech
วันนี้ (12 เม.ย.2566) สภาพอากาศในกรุงเทพฯ ค่อนข้างร้อน ทำให้นักท่องเที่ยวที่มาเดินเที่ยวบนถนนข้าวสาร