UID: 50488

กรณีนายมงคลกิตติ์ สุขสินธารานนท์ อดีตสส.บัญชีรายชื่อ พรรคไทยศรีวิไลย์ ได้ออกมาโพสต์ข้อความระบุว่า "ว

ธุรกิจลักลอบทำ ‘บัตรชมพู’ ให้เครือข่ายทุนจีนสีเทา ที่มี ‘เจ๊โจว’ หญิงชาวจีนสัญชาติไทย มีบทบาทเป็นธุร

"บุญรอด" เด็กหญิงดรุณี หวานเหย เป็นหนึ่งในนั้น เพราะต้นทุนความยากจนที่เธอเผชิญมา ตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 14 ปี ทำให้คำว่า "บ้าน" เป็นได้แค่เพิงสังกะสีผสมอิฐบล็อก ตั้งอยู่กลางไร่อ้อยไร่มันสำปะหลังห่างไกลชุมชม แม้จะมีการแบ่งสัดส่วน ฟากหนึ่งเป็นห้องของพ่อและน้องชาย อีกด้านเป็นห้องของเธอ ประตูเป็นผ้าห่มที่กั้นเพียงสายตา แต่ไม่อาจกัน "คน" ให้เข้าถึงห้องและตัวของบุญรอดได้ กฤษณา เสมหิรัญ ศึกษานิเทศก์ชำนาญการพิเศษ ศธจ.ขอนแก่น เล่าที่มาของการช่วยเหลือที่เกิดขึ้นจากการแจ้งข้อมูลผ่านไลน์ของครูประจำชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนบ้านป่างิ้วหนองฮี ต.หินตั้ง อ.บ้านไผ่ จ.ขอนแก่น มายัง "ศูนย์ช่วยเหลือเด็กและเยาวชนในวิกฤตการศึกษา จ.ขอนแก่น" ภายใต้การสนับสนุนของกองทุนเพื่อความเสมฝาก 10 รับ 100 ล่าสุดอภาคทางการศึกษา หรือ กสศ. ทีมศึกษาธิการจังหวัด (ศธจ.) ขอนแก่น ซึ่งเป็นหนึ่งในกำลังขับเคลื่อนสำคัญของศูนย์ฯ นี้ ลงพื้นที่ทันที เมื่อคำตอบที่ได้ คือเรื่องความปลอดภัยของบุญรอดที่กำลังก้าวเข้าสู่วัยสาว การหาบ้านใหม่ที่มั่นคงและปลอดภัยจึงเริ่มต้นขึ้น บ้านหลังนี้ พมจ.ได้รับการสนับสนุนเงินบริจาคจากภาคเอกชนในจังหวัด 140,000 บาท สุภวัฒน์ หนูพริก พมจ.ขอนแก่น 1 ใน 4 กระทรวงที่ร่วมกันทำงานในภารกิจช่วยเหลือเด็กในถาวะวิกฤต เปิดเผยว่า หลังได้รับข้อมูลจากทีม ศธจ.ขอนแก่น ทาง พมจ.ก็เดินหน้าประสานขอรับการสนับสนุนภาคเอกชนในจังหวัด 140,000 บาท แต่เมื่อตรวจสอบรายชื่อของผู้ยากไร้ ที่มีความจำเป็นในด้านที่อยู่อาศัยที่ พมจ.ดูแลอยู่ก็มีหลายกรณี จึงต้องมีการจัดลำดับความสำคัญ สุภวัฒน์ ย้ำว่า การทำงานต้องให้ผู้ที่ประสบปัญหาเป็นศูนย์กลาง และหน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องทำงานอย่างบูรณาการร่วมกันตั้งแต่ต้นทาง อีกหนึ่งกำลังหลักที่ทำให้บ้านหลังใหม่ของบุญรอดเกิดขึ้นจริงคือ กลุ่มกำนันผู้ใหญบ้านและชาวบ้านที่เป็นจิตอาสาในตำบลหินตั้ง น.ส.วิลาวรรณ. รอดกระโทก ผู้ใหญ่บ้านหมู่ 6 ต.หินตั้ง กล่าวว่า แรงงานที่มาช่วยก่อสร้างบ้านหลังนี้ เป็นจิตอาสาทั้งหมด ทั้งมาจากชมรมกำนันผู้ใหญ่บ้าน ผู้ช่วยแพทย์ สารวัตร และจิตอาสาชาวบ้าน ต.หินตั้ง ไม่มีใครคิดค่าแรง ทุกคนเอาความสามารถที่มีมาช่วยทำในงานที่ถนัด จนบ้านเป็นรูปร่างภายในเวลาเพียง 7 วัน เธอบอกว่า สุขใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของบุญรอด ก่อนหน้านี้ บุญรอดอาจไม่กล้าฝัน แต่เมื่อบ้านหลังใหม่กลายเป็นจริง เพราะเมืองแห่งนี้ไม่เคยทิ้งเด็กที่ยากจนและด้อยโอกาสไว้ข้างหลัง การสานฝันขิงบุญรอดในการเรียนต่อให้จบ เพื่อกลับมาเป็นครูดูแลลูกศิษย์ ก็ขยับเข้าใกล้ความจริง

"บุญรอด" เด็กหญิงดรุณี หวานเหย เป็นหนึ่งในนั้น เพราะต้นทุนความยากจนที่เธอเผชิญมา ตั้งแต่เกิดจนถึงอาย